S. MAŁGORZATA CHMIELEWSKA

s. Małgorzata Chmielewska – siostra zakonna, przełożona Wspólnoty „Chleb Życia” w Polsce.

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów związana z Klubem Inteligencji Katolickiej. Najpierw pracowała z niewidomymi dziećmi w Laskach oraz organizowała pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W 1990 wstąpiła do wspólnoty „Chleb Życia” w Bulowicach koło Kęt. Śluby wieczyste złożyła w 1998 r. we Francji.

Pod kierunkiem Siostry Małgorzaty Wspólnota prowadzi dziewięć domów, do których przyjmuje ludzi bezdomnych: kobiety, chorych, matki z dziećmi, młodzież. Potrzebujący, oprócz schronienia, otrzymują pomoc socjalną, medyczną i materialną. W warsztatach młodzież uczy się pracy i zawodu. Wspólnota prowadzi Centrum Edukacji i Kultury na wsi. Maluchy mają ognisko przedszkolne, młodzież świetlicę, dorośli kursy. Setki młodych ludzi z najuboższych rodzin zdobywa wykształcenie dzięki stypendiom. Siostra Małgorzata pracuje z najuboższymi i wśród najuboższych. Razem z nimi walczy o poprawę losu i bardziej godne warunki życia. Przy Wspólnocie Chleb Życia została powołana Fundacja Domy Wspólnoty Chleb Życia, która pracuje razem z Katolicką Wspólnotą Chleb Życia, uzupełniając jej działalność. Głównym celem działalności fundacji jest zapobieganie bezrobociu i skrajnej nędzy poprzez wspieranie edukacji najuboższych i tworzenie miejsc pracy.

Sama siostra Małgorzata jest formalnie matką kilkorga dzieci, które adoptowała, by nie trafiły do domu dziecka. Pod jej opieką cały czas pozostaje dorosły już, cierpiący na autyzm i epilepsję Artur, którego wychowuje od niemowlęctwa.

Jest autorką kilku książek, w których stara się przekazać czytelnikom najważniejsze prawdy, jakimi kieruje się w swoim życiu i pracy. W roku 2015 i 2016 wydała między innymi dwie części zapisków ze swojego internetowego dziennika – „Cerowanie świata” oraz „Dobro jako choroba zakaźna”. Opowiada w nich o codziennym życiu wśród ubogich i potrzebujących w sposób wrażliwy i humorystyczny. Na ten temat rozmawiała też z Piotrem Żyłką i Błażejem Strzelczykiem w książce „Sposób na cholernie szczęśliwe życie” (2016). Ponadto, o działalności Wspólnoty „Chleb Życia” i jej przełożonej można też przeczytać w publikacji „Wszystko, co uczyniliście…”

Została odznaczona m.in. Medalem św. Jerzego, Orderem Ecce Homo, honorową odznaką Rzecznika Praw Obywatelskich „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”, Medalem „Zasłużonych dla Warszawy” oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest laureatką Nagrody „Totus”, Nagrody Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Nagrody Tischnera oraz tytułów „Kobieta Roku”.